< Wróć do listy kolekcji

Nintendo DS Lite

Najpopularniejszy model z serii Nintendo DS.
Poprawia wszystkie wady poprzednika, jednocześnie posiadając atrakcyjniejszą, mniejszą obudowę.
Bardzo przyjemna w użytkowaniu konsola, z ogromną biblioteką gier.

To jest moja trzecia sztuka. Wcześniej miałem inną srebrną i czarną.
Niestety, Lite ma dwie wady konstrukcyjne:

• możliwość pęknięcia prawego zawiasu - nie spotkałem się z tym w żadnym z moich egzemplarzy
• zimne luty procesora - powód wymiany moich DS Lite'ów. Skutkuje to tym, że konsola losowo zawiesza się lub w ogóle się nie uruchamia, świecąc jedynie diodą aktywności. Można spróbować naprawić to wciskając jakiś kawałek plastiku lub złożonego papieru między procesor a wejście na kartridże. Spowoduje to lepsze dociśnięcie procesora do płyty głównej.

Zaletą całej platformy Nintendo DS jest możliwość użycia programatora (tzw. „flashcart”), by mieć dostęp do dziesiątek gier na jednej karcie microSD, zamiast nosić kartridże ze sobą. Dzięki takiemu urządzeniu można również uruchamiać gry i programy niezależnych twórców (homebrew).
Najpopularniejszymi rozwiązaniami w tamtych czasach były R4 (i wiele jego podróbek, takich jak R4i) oraz AceKard 2/2i. AceKard 2i wciąż żyje w formie klonów, takich jak Ace3DSPlus i jego pochodne, np. 2022 R4 SDHC. Oprogramowanie stworzone przez zespół AceKard - AKAIO (AceKard All In One) jest często oferowane na kartach-klonach jako odmiana zwana Wood R4. Całkiem spora spuścizna.
Zaskakująco, uczeń przerósł mistrza i wciąż produkowane podróbki podróbek (wspomniany wcześniej 2022 R4 SDHC) są o wiele lepszym wyborem niż oryginalny AceKard 2i, który w porównaniu oferuje gorszą kompatybilność oraz dłuższe czasy uruchamiania i wczytywania gier. Jedyną wadą jest problem z pojedynczymi tytułami. W przypadku, gdy natrafi się na pozycję, która się nie uruchamia na nowych kartach, możliwe jest wykorzystanie TWiLight Menu++.

Specyfikacja: